Is mijn verslaving een gewoonte?
Hoe vaak zit jij op Facebook? In de sportschool? Wanneer vlucht jij naar je kamer om te gamen? Gebruik jij Netflix om je gevoelens te ontlopen? Grijp je naar alcohol om je beter te voelen? Steeds aankomen en weer afvallen? Alsmaar opnieuw stoppen met roken? Of ben je wellicht verslaafd aan je werk? Of draaf je maar door de hele dag? Ren je van het ene naar het andere, zonder stil te staan. Knaagt het van binnen een beetje? Maar is het makkelijker om door te gaan dan stil te staan? Ook dat is verslaving!
Reële vragen om eens over na te denken! Want waarom zouden we iemand met een verslaving veroordelen als we het zelf (bijna) allemaal doen? Op grote of kleine schaal?
We vluchten allemaal weg in gewoontes en gebruiken. De één wat extremer dan de ander. Echter deze gewoontes houden je weg van wie jij bent! Herkenbaar? Laat dan eens een ander licht op deze thema’s laten schijnen. Voorbij het stigma. Voorbij de eenzaamheid. Voorbij de schaamte en de schuld. Met compassie. Lef. En humor.
Je bent niet raar, gek of vreemd. Jij bent jij. En jij hebt een talent. Je moet alleen jezelf eens leren kennen. Echt kennen.
Een verslaving, is een gevoel. Of het nu angst is, boosheid, verdriet. Er is altijd een gevoel, waar je van weg wilt. Je wilt ontsnappen aan de (pijnlijke) realiteit. Maar wat als je eens even van afstand kijkt naar die realiteit? Er wel bij aanwezig blijven. Dan onstaat er ruimte om anders te kijken.
Je kunt jezelf je hele leven een slappeling blijven voelen omdat iets niet lukt. Je kunt ook kijken naar de moed die je opbrengt, om eraan te werken. Iedereen die leert maakt fouten. En iedereen die leert fietsen, valt. Want zo simpel is het echt.
Ga eens kijken naar datgene waar jij van weg gaat. Want je bent een fantastisch mens en je mag er zijn! Heb je moeite om dat te geloven? Een verslaving is ook, verslaafd zijn aan negatieve gevoelens. Draai het gewoon eens 180 graden om!
