Ilse. Is vooral Ilse.
Haar hele leven is ze al een beetje een dwars-denker. Een love – rebel. Een story – teller. Een game – changer. Met haar teksten laat ze je graag het leven beleven.
Diverse schappen komen voorbij in haar blog- winkel: moederschap, ondernemerschap, blijdschap, wetenschap, verwantschap. Maar vooral innernemerschap.
Innernemerschap: gaat over de wereld van binnen naar buiten beleven. Een beetje buiten de boekjes durven gaan, het leven op eigen wijze vormgeven, en het gaat over durven spelen (met de regels).
We leven in een snelle tijd. Een tijd waarin automatiseren en systemen, veel van de wereld beheren. En dat is iets moois. Maar soms wordt de mens in de wereld van regels en systemen een beetje vergeten. Vaak niet bewust, maar vanuit een reden: “dit doen we al jaren zo!” “waarom zouden we veranderen?” “of zo zijn nu eenmaal de regels.”
Regels zijn er vaak als richtlijn of om duidelijkheid te geven. Wanneer de regels rechtstreeks ingaan tegen onze normen, waarden en dat wat we belangrijk vinden: dan moeten we die regels nog eens opnieuw bespreken.
Soms betreft het onze eigen innerlijke regels: onze overtuigingen. Soms zijn het externe regels van buitenaf opgelegd. Maar als we die regels nog eens opnieuw bezien, in een andere context of op een andere manier, dan vragen we ons maar al te vaak af: hoe hebben we dit in hemelsnaam ooit bedacht?
En precies dat is de moeite waard om jezelf, je team of je organisatie eens te bevragen: want soms is iets ontstaan en bedacht in een bepaalde context, een bepaalde levensfase. En ineens merk je: hey, daaraan hecht ik als persoon, als team of als organisatie niet meer zoveel waarde. Precies dan is het tijd om dat nog eens opnieuw te herkaderen.
Als je opnieuw gaat kijken, kun je uit kaders als “goed” en “fout” stappen en vanuit een open blik, opnieuw kiezen voor wat op dat moment belangrijk is. Dat werkt het beste als je mag spelen, ervaren, beleven en meebewegen.
Maar al te vaak zijn we op de weg van innernemerschap onze eigen vijand. De grootste demonen, houden ons onbewust tegen. Tot we ze aankijken, met medeleven. Zodra we onze schaduwkanten kunnen op een liefdevolle manier kunnen bezien, houden onze demonen het voor gezien.
Precies daar zit de meerwaarde van een veranderingstraject. Want misschien… zie je de liefde, in je successen en je lessen. Dan wordt dat zesje, toch ineens een 10 of wellicht een elf. En kom je bij je doel, zonder te ploeteren, maar gewoon vanzelf.
Liefs,
Ilse
